[re] creating the recipe of a perfect espresso...

Προφανώς όλοι θα έχετε προσέξει (αν όχι τότε υπάρχει θέμα) πως το καλοκαίρι εδώ και λίγες μέρες έχει έρθει για τα καλά, όπως και το γεγονός ότι η πολυαγαπημένη, πολυπολιτισμική, κοσμοπολίτικη και άλλα πολλά σοβινιστικά κοσμητικά επίθετα, Λεμεσός μας αλλάζει.
Σιγά σιγά όλο και σε κάποιο στενό στο κέντρο της πόλης θα ξεφυτρώσει ένα μπαράκι ένα μικρό καφέ ή ουζερί και όντας θύματα της φερόμενης ως οικονομικής κρίσης, ο ανταγωνισμός για καλό ποιοτικό και φτηνό προιόν είναι μεγάλος (θετικό κατ εμε). Μια τέτοια προσπάθεια ανακάλυψα σήμερα και ως γνωστόν κάθε καινούρια προσπάθεια την επικροτώ και υποστηρίζω κι έτσι επισκέφτηκα ένα καφέ-μπαράκι-κάβα που μόλις λίγες μέρες πριν άνοιξε και με το εναλλακτικό artistic industrial  στυλ του υποσχόταν (θεωρητικά) ένα αναβαθμισμένο και συνάμα καινούριο στυλ... Θεωρητικά σαν τοποθεσία και γενικά σαν χώρος το πέτυχε, βέβαια μετά τη παραγγελία ανακαλύπτεις πως το συγκεκριμένο μαγαζί έχει αναθεωρήσει πολλά, τόσο στη διακόσμηση, το στυλ, το φωτισμό όσο και στη συνταγή για το καφέ... Η παραγγελία; Ένα freddo espresso, ένα  freddo capuccino. Χρόνος αναμονής μέχρι να έρθει ο σερβιτόρος, 2 λεπτά (σημειωτέο ήταν άδειο). Χρόνος αναμονής μέχρι να έρθει η παραγγελία; 30-35 λεπτά !
Ο λόγος; Ακόμη τον ψάχνω. Στη πολύ συζήτηση κλπ να βλέπω μια κοπελιά να φεύγει με τη τσάντα της και να επιστρέφει απ το περίπτερο με γάλα εβαπορέ στο χέρι (ούτε καν φρέσκο). Ο καφές μέτριος, τα παγάκια διάφανα (έχω αδυναμία σε διάφανα παγάκια μη το ψάχνεις) και γενικά η όλη φάση μια ξενέρα.. Βέβαια μετά από αρκετή ώρα γέμισε από κόσμο και μοιραστήκαμε το τραπέζι με μια άλλη παρέα κι επειδή όπως λένε ένα τραπέζι φέρνει τους ανθρώπους πιο κοντά ξεκίνησε και συζήτηση με τα παιδιά με αποκορύφωμα το λογαριασμό που είχε 5 ευρώ (συνολικά). Αυτό είναι αγαπητέ η  συνταγή για ένα πετυχημένο espresso, υπομονή λίγο σπάσιμο νεύρων αλλά για να εκτιμήσεις όλα τα υπόλοιπα είναι αναγκαίο κακό...Ίσως την επόμενη φορά να έρθει στα 20 λεπτά ο καφές.