[re] Mary Poppins Syndrome

Σάββατο σήμερα, και όπως όλοι θα προσέξαμε ότι η μέρα μεγάλωσε, η ώρα από αύριο
αλλάζει και ο κόσμος σιγά σιγά θυμάται πως πλησιάζει το καλοκαίρι και σε μια απέλπιδα προσπάθεια του να χάσει τα περιττά κιλά των γιορτών (σε σύνολο πόσες δεν γνωρίζω) ξεκινά να βολτάρει στη παραλιακή, να τρέξει, να πάρει το καφέ του (παράδοση πλέον) κι εγώ, πιστός ακόλουθος και παρατηρητής της κοινωνικής ''εξέλιξης'' που μας χαρακτηρίζει παρακολουθώ με χαρά την αλλαγή της διάθεσης που επικρατεί διάχυτη στον αέρα...
Μόνο που φέτος, αυτό δεν συμβαίνει... Ο καιρός άλλαξε μεν αλλά η διάθεση παραμένει ένα χειμωνιάτικο συννεφιασμένο πρωινό. Άνθρωποι σκεφτικοί, με σκυθρωπά πρόσωπα να διαβάζουν εφημερίδες με άρθρα περί οικονομικού θαύματος, συζητήσεις που περιφέρονται γύρω από μια λέξη... κρίση...
Άλλαξε η νοοτροπία, ο κόσμος χάλασε, αλλα γιατί;  Η κρίση δεν είναι, πέρασε κι ενας χρόνος απο τότε, οι κακουχίες και δυσκολίες της ζωής, ούτε κι αυτό...
Μετά απο διαρκείς σκέψεις και θεωρίες περί συνωμοσίας κλπ κατέληξα στο εξής... η κοινωνία μας πάσχει απο σύνδρομο Mary Poppins!
Ώς γνωστό, η mary Poppins είναι ένας χαρακτήρας της disney που κρατώντας την ομπρέλα της και τη τσάντα, ουρανοκατέβατη ήρθε και έδωσε λύσεις στα προβλήματα της οικογένειας...
Θα πείς, πάει αυτό το καψε, αλλά, για σκέψου λιγάκι... Ο καθένας κουβαλάει το βάρος του, άλλος μικρό άλλος μεγάλο, άλλος μικρό αλλα το βλέπει τεράστιο (πχ τι χρώμα να βάψω τα μαλλιά μου) αλλά μηδενός εξαιρουμένου, πάσχει απο αυτό το σύνδρομο...(προς αποφυγήν παρεξήγησης η ορολογία είναι αμιγώς δική μου επηρεαζόμενος απο το σύνδρομο Peter Pan)
Όλοι ανεξαιρέτως λαχταράμε την ώρα που κάποιος, κάτι σε κάποια φάση θα ξεφυτρώσει και σαν απο μηχανής θεός θα παρουσιαστεί ενώπιον μας, και μέσα στη μαγική του τσάντα θα υπάρχει η λύση.
λεφτά, εξουσία, λεφτά, αγάπη, λεφτά... Οι ανάγκες του καθενός απο μας, έτσι σαν μια Mary Poppins θα μας δώσει τη λύση που πάντα λαχταρούσαμε... Αυτό είναι! Πάσχουμε απο αυτό το σύνδρομο, ή καλύτερα, νοσούσαμε... γιατί τώρα είναι που σιγά σιγα συνειδητοποιούμε πως η λύση δεν θα ρθει ουρανοκατέβατη, ούτε με την πίστη στο σύμπαν ούτε με τα καθημερινά ευχαριστώ (βλέπε paulo coello και the secret), όχι αγαπητοί μου, η λύση δεν είναι απο εξωγενή παράγοντα... γι αυτό καλύτερα να το καταλάβεις τώρα που είναι νωρίς. Κι άσε τα σκυθρωπά πρόσωπα, άσε τις στεναχώριες γιατί μέχρι να σου περάσει θα είναι ήδη Οκτώβρης και θα πρέπει να κλειστείς πάλι σπίτι...

[re]intoducing my self...

Σε μια απ τις καθιερωμένες μου επισκέψεις (προσκύνημα κατ εμέ) στο zara home συνηδητοποίησα ότι η νέα τάση στα διακοσμητικά για το σπίτι είναι τα πολύχρωμα κεραμικά γυάλινα και λογής υλικών αντικείμενα... Εκεί λοιπόν που προσπαθούσα να αφουγκραστώ τις προτάσεις για φέτος (αλλά και για να μου δημιουργήσω την ανάγκη να αγοράσω κάτι απ αυτά) πρόσεξα μια κλεψύδρα και πιο δίπλα μια άλλη μεγαλύτερη με πράσινη άμμο. Σε μια ο χρόνος περνούσε πιο αργά, σε άλλη πιο γρήγορα... ήταν τότε που αντιλήφθηκα το πόσο γρήγορα πέρασε ένας χρόνος απ τη τελευταία φορά που έγραψα σε αυτό το blog. Ένας χρόνος, 12 μήνες, 365 μέρες ξέρω γω πόσα δευτερόλεπτα...
Και το πήρα απόφαση. Ναι! Θα ξεκινήσω πάλι να γράφω... Τώρα αν σας έλειψα, το αμφιβάλλω, αλλά ok, lifes a bitch!
Πρέπει όμως να είναι μια συναρπαστική είσοδος. Φαντασμαγορική! Πρέπει να συνοδεύεται από κάτι συνταρακτικό! Και νa που σήμερα έγινε αυτό που έψαχνα. Κάτι συναρπαστικό. Τώρα θα 'χω να λέω πως το re-be άνοιξε ξανά τις πύλες του την ίδια μέρα με την πινακοθήκη Λεβέντη (hashtag 'wraia pasa').
Ένα λίκνο πολιτισμού λοιπόν ανοίγει σήμερα τις πύλες του, μια πινακοθήκη που έρχεται να στεγάσει πίνακες και έργα τέχνης σημαντικών Κυπρίων, Ελλήνων και Ευρωπαίων καλλιτεχνών κάτω από μια (ομολογουμένως εκπληκτικά σχεδιασμένη ) στέγη.Ένας χώρος που για πολλούς δεν σημαίνει κάτι αλλά για άλλους (συμπεριλαμβανομένου και εμού) συμβολίζει την ελπίδα, που σε μια εποχή κοινωνικής, οικονομικής και πολιτιστικής λεηλασίας γίνονται και έργα που μόνο κίνητρο έχουν τη πολιτιστική ανάπτυξη του τόπου και την κοινωνική μόρφωση του πολίτη.
Καλώς όρισες λοιπόν Λεβέντιος πινακοθήκη κι εγώ... καλώς σας βρήκα.

re-be